Gedichten - 5 regels

Alles waar je echt van houdt,
al warmte blijven geven
Ook al is het niet gebleven
Het blijft áltijd een deel van jou,
een stukje van je leven....

Als het leven niet meer gaat zoals gehoopt
Als veel je wordt ontnomen
Leven niet meer leven is
Dan komt de tijd
Dat het einde goed is.

Als ik in de lucht kijk
dan ben jij daar ergens hier heel ver vandaan
ik zie de sterren glinsteren
en een van die sterren
weet van jou bestaan

Al zijn liefde heeft hij ons gegeven
Hij vond het nooit genoeg
Wij zijn dankbaar
Dat zijn strijd is gestreden
Maar het blijft altijd te vroeg.

Ben ik er?
Dan is de dood afwezig.
Is de dood er?
Dan ben ik er niet meer.
Vrij naar Epicurus

Boven alles had ik jullie lief
Maar de dood kwam als een dief
Treur niet om mij, het heeft geen zin
Want alles heeft een einde
Maar ook een begin!

De dood is niets,
ik ben slechts naar de andere kant.
Ik ben mezelf, jij bent jezelf
wat we ooit voor elkaar waren,
zijn we nog steeds.

De laatste uren dat we samen waren
verbonden ons onscheidbaar
en voorgoed
want ieder woord dat je nog zei
was taal die enkel leven doet.

De wind is gaan liggen
De lucht gesluierd
Het avondlicht weerkaatst
Haar zachte gloed
Alles heeft zijn plaats gekregen.

Denk aan mij met een glimlach,
want zo wil ik in jullie gedachten zijn.
Maar als mijn heengaan alleen tranen wekt
denk dan niet aan mij,
want zo wil ik niet in jullie herinnering leven.

Dood is ik word
ik  word recht weer
ik word geroofd en ben weer
echt licht
Lucebert

Een waardig vertrek
Dankzij een waardig bestaan
Je hebt het echt verdient
Hier nog een laatste groet
En je mag van ons gaan.

En toch telkens weer
Zullen wij je tegenkomen.
Zeg nooit: Het is voorbij.
Slechts je lichaam werd ons ontnomen,
Niet wie je was en ook niet wat je zei.

 

Er gebeuren zoveel dingen in je leven
ze gebeuren en gebeuren altijd nog
al stort je wereld in elkaar
je staat erbij en kijkt ernaar
ze gebeuren toch.

Er is geen ziel die leeft voor eeuwig .
We moeten ooit ergens anders heen .
Maar geen God laat mij volledig zielsalleen.
Laat me stil geloven , dat ergens in de wind ,
ik ooit later een spoor weer vind .

Handen trillen.
Vage geluiden die niet gehoord worden.
Ogen die staren in het niets
en tranen die rollen, rollen, rollen,...
het gevoel van iemand verliezen.

Hand in hand zijn wij gegaan
tot aan de drempel
Moegestreden,
door onze liefde omringd,
ben je van ons heengegaan.

Het eindsignaal heeft geklonken
we staan allemaal buiten spel
geen extra tijd
geen score
de wedstrijd is afgelopen.

Het is zo stil, zo ongelooflijk stil; de leegte
en het gemis onbeschrijflijk .
Somewhere, someday, somehow.
Ik hou van je, zo immens veel.
Altijd bij jou, altijd bij mij.

Hoop
Hoe bedrieglijk de hoop ook zij,
zij dient ten minste om ons
langs een aangename weg naar
het einde des levens te voeren.

Ik ga alvast , want ik ben zo moe
maar weet je wat ik doe ..
'k laat hier en daar 'n lichtje aan
dan moet jij straks als jij komt
niet door het donker gaan.

Ik heb het leven liefgehad
zo omarm ik ook het eeuwige
wie mij liefheeft, heeft ook het leven lief
heb verdriet, maar vindt het plezier weer terug
alleen om mij dat plezier te doen.

Ik kan helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn ...

Je wilde nog zo veel
maar je had niet meer de kracht
Je ziekte had je volkomen in zijn macht
Je was zo moe
je hebt je strijd gestreden.

Leven is eeuwig
en liefde onsterfelijk
en de dood is slechts een horizon
en een horizon is niets dan een grens
aan ons gezichtsvermogen.

Liefste mama
Te klein ben ik om te begrijpen
Te klein om je te verliezen
Maar groot genoeg ben ik
Om van je te houden…

Lieve mama, ik hou van jouw
Of je nu in de hemel bent
Of gewoon hier op aarde
Iedere ik hou van jouw’
Heeft zijn eigen waarde.

Moeder , mag ik een boom planten
en de blaadjes plukken als ik beef ?
Moeder , mag ik je vragen stellen
als ik geen raad meer weet
en wachten tot de stilte antwoord geeft ?

 

Moge de steun van je vrienden je troost bieden.
op het ogenblik dat u afscheid moet nemen van uw geliefde vader.....
Wees getroost door de vele mooie herinneringen die u van hem zult bewaren
Moge de herinneringen het verlies verzachten .
Ik betuig uit heel mij hart mijn innig medeleven.

Nooit klagend , nooit vragend
zijn pijnen in stilte dragend
zijn handen hebben voor ons gewerkt
zijn hart heeft voor ons geklopt
zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht ...

 

Nu mag hij schoon en rustig slapen
alle zorgen zijn voorbij onze ogen turend
langs velden en wegen
nergens meer een glimp van jou
ogen gevuld met tranen.

Opgewekt en zorgzaam, nooit vragend,
Nimmer klagend, altijd dragend.
Moedig ging je door, steeds weer.
Tot op het laatste moment

Plotseling ging jij heen
Nu ben ik alleen
Onuitsprekelijk verdriet
Vergeten zal ik je niet
Vaarwel.

Schouders heb ik om te dragen
Zorg en pijn van alleman
En een hart om jouw te helpen
Waarmee ik moed inspreken kan
Veel sterkte…

Stil en eenvoudig
Ben je weggegaan.
Stil en eenvoudig
Zul je in onze harten

Uit de nacht rijst morgenrood,
het leven uit de dood.
Mijn laatste groet is voor hen die mij
in mijn onvolmaaktheid kenden
en mij liefhadden…

Tijd is wijsheid
Je bent verkoren om te gaan
Met trots kan ik zeggen
Dat je in onze harten
Zal voortbestaan.

We zouden je willen troosten
Met dit overstelpende verdriet
Maar we kunnen alleen maar zeggen
Veel sterkte en medeleven
Wij vergeten je niet.

Wie bemind werd en beminde
laat meer dan een leegte achter
Hij is onvergetelijk, onherroepelijk
Zijn naam wordt genoemd,
zijn gezicht wordt niet gewist.

Wie bemind werd en beminde
laat meer dan een leegte achter
Hij is onvergetelijk, onherroepelijk
Zijn naam wordt genoemd,
zijn gezicht wordt niet gewist.