Religieuze teksten - 4 regels
Toch sprak ik “Vader ik vertrouw
Op Uw onfeilbaar Woord”.
“Ik weet dat nu mijn liefste bezit
Ons beide toebehoort”.
Zalig zijn de armen van geest
want zij zullen God zien.
Zalig zijn de reine van hart
Want zij zullen Gods kinderen genoemd worden.
Als ge in nood gezeten
geen uitkomst ziet,
wil dan nooit vergeten,
God verlaat u niet.
De rotsgrond geloof en vertrouwen
Die d'invloed der tijden weerstaat
Was mij 't fundament, om te bouwen
Een woning, die nummer vergaat
Eén Vader, Die ons liefheeft,
Eén Zoon, Die stierf aan het kruis,
Eén Geest, Die leidt door het leven
En straks één Vaderhuis.
En dit bid ik, dat uw liefde nog steeds meer
overvloedig moge zijn in helder inzicht en
alle fijngevoeligheid, om te onderscheiden,
waarop het aankomt.
God heeft gegeven
liefde in het leven,
moed in het lijden,
troost in het scheiden.
Haar stoel is leeg,
Haar stem is stil.
Wij zeggen: “Heer,
Het was Uw wil.
Hij brengt mij in een oase van groen,
daar strek ik mij uit
aan de rand van het water,
daar is het goed rusten.
Ik heb lang en gelukkig geleefd
heb mij met weinig tevreden gesteld
veel gekregen en ik ben van alle gaven voldaan
zachtjes naar God gegaan...
Ik ben reizend naar die stad
Waar Christus 't licht zal zijn
Om eeuwig daar te zijn bij Hem
Verlost van zorg en pijn.
Ik was een splinter in de tijd
Waarin miljarden mensen
Met al hun hoop en wensen
Mij voorgingen in de eeuwigheid
Neem Heer mijn beide handen
en leidt Uw kind
tot ik aan de eeuwige stranden
de ruste vind
Niemand weet wat leven is
Alleen dat het gegeven is
En dat van dit geheimenis
God het begin en het einde is
Nu kun je over ons waken
eens zullen we weer samen zijn
tot dan moeten wij hier verder leven
maar zal je steeds in mijn gedachten zijn
Nu mag je rustig in Gods
schaduw overnachten.
Zijn liefde dekt je veilig toe.
O vergeet niet dat steeds Hij
heel uw leven leidt.
Want Zijn liefde komt altijd
winnend uit de strijd.
Vrees niet: Ik laat je niet alleen
vertrouw op Mijn. Ik zal je dragen
Ik houd mijn vleugels uitgeslagen
en voer je door de wolken heen...
Vrees toch geen nood!.
's Heren trouw is groot,
en op 't nacht'lijk duister,
volgt het morgenrood.
Dan zal de Schepper van mijn leven spreken
En zeggen: zie, Ik roep u uit de tijd;
En alle grenzen zullen openbreken
Naar Zijn oneindig- en onmeetlijkheid.
De Heere antwoordde op mijn vragen:
"Wat jij door jouw verdriet niet ziet,
dat ene spoor, dat zijn jouw voetstappen niet,
Want toen jij het zo moeilijk had, toen heb ik
jou gedragen."
1Dood zijn betekent niets
Ik ben alleen maar naar mijn bestemming
Jij en ik, wij zijn nog dezelfde
Wat we ook voor elkaar waren
Dat zijn we nog steeds
En niemand weet wat leven is.
Alleen dat het gegeven is.
En dat van dit geheimenis,
God het begin en einde is
“Herschep mij kruis
en de kruisen van d wereld,
opdat aan al die kruisen
uw liefde begint te stralen”.
Hoe is het mogelijk Heer, iedereen weet
dat hij sterfelijk is en
toch gedraagt iedereen zich alsof
hij eeuwig zal leven
In goede machten liefderijk geborgen
verwachten wij getroost wat komen mag.
God is met ons des avonds en des morgens,
is zeker met ons elke nieuwe dag.
Mijn lieve zoon
jij hebt je "jasje" uitgedaan
In het welk wij jou herkenden
En bent ons nu vast voorgegaan
Op reis naar het onbekende
Wat ging het allemaal snel
Maar ik zie je nog wel
Het is wachten op die grote dag
Dat ik je weer ontmoeten mag